اميد به زندگي |
خيلي وقته به اين موضوع فکر مي‌کنم که آيا مفاهيمي مثل "اميد به زندگي" معني‌اش براي نسل ما چيست؟ (حتما موافقيد كه معني خيلي از كلمات براي ما و نسل پدران ما فرق مي‌كنه)
بله، فكر مي‌كنم اميد به زندگي ما ها يعني كارها، اعمال و كلا چيزهايي كه باعث لذت ما مي‌شوند. منظورم اينست كه ما از انجام يا وقوع يا وجود اين المان‌ها نه‌تنها احساس رنج نمي‌كنيم بلكه موجب آرامش و علاقه ما مي‌شوند.
مثلا كساني از چت لذت مي‌برند... كساني از غذا (منم حساس!) و شايد كساني هم از فيلم و تئاتر و عكاسي و سفر و ورزش و خيلي چيزهاي ديگر... ممكن است در روز حادث شدن يكي از اين موارد براي هر شخص موجب شارژ شدن او شود.
اينها مقدمه‌اي بود براي اينكه عرض كنم يك چيزهايي علاوه بر اينكه مرا شارژ نمي‌كنند بلكه بسيار دشارژم ميسازند! مثال:
* سخنراني‌هاي بزرگان، كه شبها معمولا تنها برنامه‌هاي نسبتا قابل تحمل تلويزيون را قطع مي‌كنند تا اين سخنراني‌هاي سرتاپا تكرار و تكرار و تكرار را پخش كنند...
* اتصال به اينترنت با مودم و ديال‌آپ
* خط‌كشي كردن خيابانهاي شهر در شلوع‌ترين ساعت روز شنبه...
* بحث‌هاي سياسي راديو جوان با كارشناسهايي كه فكر مي‌كنند سرنوشت را آنها خواهند نوشت!
* گفتگوي ساعت 23 آقاي حيدري با معصوم‌ترين و كارآمدترين مسئولان كشور كه بزرگترين كاري كه تا حالا انجام داده‌اند تابه‌تا نپوشيدن كفشهايشان است...
* و خيلي چيزهاي ديگر...
