كوكب كوهي |
سلام٬ اين دو روزه براي تست دوربين جديد کلي عکس گرفتم و کمي چم و خم کار دستم اومده٬ اولا که بدون پايه نمي‌شه خوب عکس گرفت! يعني بهتره به هيچ وجه من الوجوه دستت تکون نخوره٬ يعني ضربان قلبتون بايد آروم باشه٬ دستتون رعشه نداشته باشه و عضلاتتون براي چند لحظه‌اي هيچ گردش خوني نداشته باشند! البته با اين وضع عصبي و روحي که بين جوونا هست٬ فقط سه‌پايه آلومنيومي مي‌تونه همچين کاري بکنه...
جداي از شوخي بهترين نتيجه با سه‌پايه حاصل مي‌شه٬ مخصوصا در حالت‌هاي اتوماتيک که دفترچه راهنماهاي دوربين‌هاي ديجيتال هم توصيه مي‌کنه که از پايه استفاده کنيد. اگر پايه دم دست نداريد٬ پيشنهاد من اينه که براي عکس گرفتن از آدمهايي که متحرکند يااحتمال داره تکان بخورند (مثل بچه‌ها) از حالت Burst (پشت سرهم) استفاده کنيد. در اين حالت دوربين تا وقتي که شما کليد شاتر را ول نکنيد (بسته به نوع دوربين) با فاصله .۵ ثانيه يا ۲ و ۳ ثانيه عکسهاي پشت سر هم مي‌گيرد. با توجه به اينکه اکثر دوربين‌هاي ديجيتال مونيتور دارند٬ بعد از عکاسي عکسها را بررسي کنيد و آنهايي را که خوب نبوده حذف کنيد. (براي عکسهايي که بزرگتر از A4 قرار نيست استفاده کنيد دوربينتان را روي ۱مگاپيکسل يا حداکثر ۳ تنظيم کنيد تا حجم زيادي از فلش‌مموري را اشغال نکند.)
براي عکس گرفتن با پايه هم٬ پيشنهاد مي‌کنم کادر رو انتخاب کنيد (نيم شاتر يا همون حالتي که باعث فوکوس روي تصوير مي‌شه رو انجام بدهيد٬ تو دوربين سوني با يک بيپ مي‌گه فوکوس کامل شده) بعد حالت زمان‌سنج رو انتخاب کنيد که اتوماتيک بعد از چند ثانيه خودش عکس رو بگيره و هيچ لرزشي از بدن روي دوربين اثري نگذاره.
توضيحات زيادي در مورد رزوليشن و اندازه عکس در سايتهاي مربوط به ديجيتال و به خصوص سايت عليرضا نيک‌نژاد عزيز (عکاسي دات کام) نوشته شده و کامل توضيح داده‌اند. (البته از نظر فني).
من يه توضيح چارواداري (!) يا همان چيزهايي که خودم فهميده‌ام را خدمتتان عرض مي‌کنم.
وقتي مي‌گوييم عکس VGA گرفته مي‌شود يعني اندازه آن براي استفاده در بک‌گراند مونيتورهاي خيلي از ماها کوچک است (حدود ۷۰درصد به بالاي استفاده‌کنندگان از کامپيوتر٬ صفحه نمايش خود را روي ۱۰۲۴*۷۶۸ تنظيم مي‌نمايند.) پس عکسي که اندازه آن ۶۴۰*۴۸۰ است از اين صفحه کوچکتر است. اگر بخواهيم اين عکس را چاپ کنيم هم بهتر است از ۹*۱۲ سانتيمتر بزرگتر نباشد چون کيفيتش خيلي پائين مي‌آيد.
دوربين‌هاي مختلف اندازه‌هاي استاندارد مختلف دارند٬ درست مثل کارتهاي گرافيکي مختلف (براي مونيتورهاي CRT يا همان گند‌ه‌بک‌هاي سابق!) و مونيتورهاي LCD معمولي که ۱۵ اينچ باشند و معمولا ۱۰۲۴*۷۶۸ هستند.
کوچکترين اندازه فکر کنم همان ۶۴۰*۴۸۰ باشد (اندازه عکس در موبايل ۳۶۵۰ نوکيا)
اين اعداد نخراشيده ذهن خيلي‌ها را به خود اشغال مي‌کند! مثلا يکي از دوستانم اين اعداد را دوست دارد گرد بکند مثلا به جاي ۱۰۲۴*۷۶۸ هميشه ۶۰۰*۸۰۰ استفاده مي‌کند چون رند است!!
اما اين اعداد از کجا مي‌آيند؟ استانداردها خيلي‌وقتها فقط جهت راحتي وضع‌کننده استاندارد پديد آمده است! مثلا همين کاغذهاي A يک کارخانه‌اي آورده حداکثر سايزي را که دستگاهشان کاغذ مي‌بريده را گرفته A0 ٬ نصفش را A1 و نصف آن را A2 و برو تا A6 مثلا. يه کارخانه يا يک کشور ديگر کاغذهاي B را درست کرده به همان روش.
براي کاغذهاي عکاسي هم اندازه‌هايي براي اساس اينچ تعريف شده (کاغذهاي قديمي عکاسي يادتان مي‌آيد٬ کاغذهاي ابريشمي) که وقتي آن اعداد قديمي از اينچ به مقياس پيکسل تبديل مي‌شوند اين اعداد نکره به وجود مي‌آيند. که عبارتند از:
(۱) ۶۴۰*۴۸۰ تقريبا ۵ در ۶.۶ اينچ يا ۱۲ در ۱۶ سانتيمتر در حالت چاپ روي کاغذ
(۲) ۸۰۰*۶۰۰ تقريبا ۶.۲ در ۸.۳ اينچ يا ۱۵ در ۲۱ سانتيمتر
(۳) ۱۰۲۴*۷۶۸ تقريبا ۸ در ۱۰ اينچ يا ۲۰ در ۲۷ ( که عکاسها معمولا ۲۰*۲۵ مي‌گيرند)
(۴) ۱۲۸۰*۹۶۰ تقريبا ۱۰ در ۱۳ اينچ يا ۲۵*۳۳ سانتيمتر
(۵) ۲۰۴۸*۱۵۳۶ تقريبا ۱۶*۲۱ اينچ
(۶) ۲۳۰۴*۱۷۲۸ دقيقا ۱۸ در ۲۴ اينچ و تقريبا ۴۵ در ۶۰ سانتيمتر
علاوه بر اندازه تصوير برحسب پيکسل يک المان ديگر هم وجود دارد که مي‌تواند باعث شود کيفيت يک عکس با عکس ديگر متفاوت باشد. و آن رزوليشن (کيفيت) است يعني
ممکن است يک عکس ۴۸۰*۶۴۰ مثلا موبايل ۳۶۵۰ نوکيا خيلي آشغال‌تر از يک وب‌کم ۲ مگاپيکسلي به نظر آيد که دليلش همان کيفيت تصوير است. بزرگترين دليل گراني F828 سوني (جيگر روبو!) هم همين است. ۸ مگاپيکسل! البته دوربين‌هاي حرفه‌اي الان ۱۱ مگاپيکسلند.
نرم‌افزارهايي مانند فتوشاپ سرشان کلاه نمي‌رود يعني هم کيفيت و هم اندازه را در محاسبه اندازه تصوير استفاده مي‌کنند ولي اينترنت اکسپلورر براي مثال فقط اندازه را مهم مي‌داند و رزوليشن را کاري ندارد. بنابراين براي تصميم گيري در مورد چاپ يک تصوير ابتدا يک نگاهي به ImageSize آن در فتوشاپ بيندازيد و اندازه چاپي را که در قسمت پايين همان منو نشان مي‌دهد تست کنيد. يک را حل ساده‌تر براي باکيفيت‌تر ديده‌شدن از نظر من اين است که اندازه عکسي را که ميخواهيد چاپ کنيد يک پله کوچکتر بکنيد. کمي در بهتر ديده‌شدن تاثير دارد. (البته نه براي عکسهاي اينترنتي٬ فقط براي عکسي که از دوربين خودتان چاپ مي‌کنيد.)
خوب فرزندان گل بابا٬ اميدوارم کمي اين اعداد برايتان روشن‌تر شده باشد. البته مي‌دانم همه‌تان بهتر از خود من ميدانيد.
يک نکته ديگر اينکه حالت عکسبرداري در شب دوربين پي۴۳ براي داخل اتاق زير نور لامپ زرد نتيجه‌ي عالي مي‌دهد. عکسها حالتي روياگونه دارند در حالي که خيلي هم واضحند.
کاغذ ديفالي امروز٬ در واقع ۱۰۰ درصد توليد خودمان است! اين گلهاي کوکب کوهي را پارسال در محوطه‌ي اداره‌اي کاشته‌ايم که بنده پيمانکار فضاي سبزش هستم و عکسش هم با سوني پي۴۳ همين امروز صبح گرفته‌ام٬ بقيه عکسها هم خيلي عالي هستند ولي چون محيط اداره ديده‌مي‌شود نمي‌گذارم اينجا تا بعدا کار دستمان ندهد (بر وزن آب در پاچه‌مان!)
پ.ن: يادم رفت بگم كه اندازه كاغذهاي عكاسي از اندازه بوم‌هاي نقاشي عاريه گرفته شده و اونها هم بيشتر و معمولا از قانون قاب طلايي رياضي استفاده مي‌كنند.قانون طلايي به زبان ساده مي‌گويد كه يك اثر هنري بايد با زاويه ديد چشم انسان هماهنگ باشد تا بهترين تاثير را بر بيننده بگذارد. اين نسبت از خيلي قديم استفاده مي‌شده و عبارت‌است از (راديكال ۵ بعلاوه يك حاصل تقسيم بر دو) مثلا اگر قرار باشد عرض مستطيل مورد نظر ما ۱۰ سانتيمتر باشد٬ طول مستطيل عبارت است از مقدار عرض (يعني ۱۰) ضرب در حاصل فرمول (كه تقريبا ۱.۶۱۸ است). يعني طول مستطيل ما حدود ۱۶ سانتيمتر مي‌شود. (در چاپ عكس ۱۰*۱۵ مي‌گيرند).اين نسبت در خيلي از امور زندگي ما رعايت شده٬ در حالي كه اصلا به چشم نمي‌آيند.
